Yup, I've Thought Up a Gift for my 5,000th Reader!

Hi there, Dreamers, Readers and Other Assorted Visitors of this Blog!

I've come to a decision. 
The first person who will send me an email at my blog-email address (rkoopman58@gmail.com) after the little counting device has passed the 5,000 mark, will get an autographed photo by Wibe Koopman.

Wibe's photos are different, and have a quality which is almost painter-like.

If you would like to qualify, send me an email with your name and address (don't forget the zipcode and country).

Good luck!

What's Your Favourite Holiday Destination?

Good evening, and welcome Mexico! Ola!
This evening I have a question for you: what is your favourite holiday destination?

Most people where I live would choose something like the above picture. That has everything to do with our climate. I'll show you a picture of OUR seaside, and you'll understand immediately:

Yep. Grey sea, cold water.

We are hardy types, so we do swim in it, even in winter (briefly)! But if we have a choice, we prefer balmy seas, preferably with water you can see your feet in. And those pretty pretty seashells.

Or are you the green type? Mountains, fields, woods? Waterfalls?

Perhaps it is because I grew up in a seaside village, but I am of the latter persuasion. Beaches, lovely, for a day or so, with nice temperatures and a nearby restaurant. But give me a green rolling mountainous landscape and my heart soars.

I remember going to Switzerland in 1991, and waking up on a campsite in Lauterbrunnen, and watching the sun come up over the mountain and the first rays striking the large waterfall first and then the many small waterfalls afterwards, and tears springing into my eyes because I thought it was the most beautiful landscape I had ever seen.

There is something about rolling hills or soaring mountains that makes my flat Dutch heart beat faster. When I dock in some English harbour (much too rarely), the hills are able to make me sing with joy.

And when I go to our only hilly province (Zuid-Limburg), all I can think of is that it reminds me of good old England. The flat bit of England, that is... In fact, Norfolk is about as near as it gets to Zuid-Limburg..

This is an intriguing photo. A Dutch cow (Frisian) pursuing a cat. The landscape is sort of Dutch, although we fence in our cows. (Right, right, I am drifting a bit here. But thinking about Norfolk made me think about flat meadows, and flat meadows made me think about cows, and thinking about cows made me remember I had this weird photo in my laptop)

By the way, this is one of the best things to do with sand, in my opinion. This gorgeous sand sculpture is by Pedro Mira. 

Doesn't this landscape simply invite you? Just watch that pathway meandering up that hill. Haven't a clue where this is, but I like to imagine it is part of the route to Santiago the Compostella, a long-distance walk I hope to walk some day. Not for any religious reason, but simply because it is there.

Okay, and because it has been walked by pilgrims for centuries. And I am a sentimental spiritual fool. 

All I need is a bucket full of money, three months off work and someone to come with me.

Just a Quickie - only approx. 100 readers more!

Only a little over 100 readers more and I will have reached the 5,000 readers for this blog.

I am already thinking about something to celebrate with you, and perhaps a give-away. 

See you soon!

Fixity - Set Your Targets and Stay Firm!

Monday, Monday, so it's time for the Swami. This week's (8th) ity is Fixity.
Fixity means 'the quality of being firm and not changing'.
(And what an important quality this is for a teacher!)

To tell you the truth, I had never even heard of this word, I had to look it up in my trusted Oxford Dictionary.

Being firm has had rather an un-fixed status in the past century. First we had to be firm, then we had to throw being firm completely overboard for the sake of being on an equal footing with our youngsters (and boy, did they like that) and then (after riots in supermarkets, classrooms and most homes) Super-Nanny came on national TV to tell us that we have to be firm. 

And we're back at where we started...

Frankly, I find the 'not changing' bit far more interesting. It gives you the opportunity to go after what you really want out of life. If you are changing your targets all the time, you end up wasting a lot of time. And, nice side-efect, people usually know what you are about.

Personally I get very tired of people who are changeable as the weather (and believe me, our Dutch weather can change 10 times in one day).

My cat is extremely good at this concept. Viggo fixes his eyes on, for example, a butterfly, and will not look at anything else until he has jumped at this creature. When he has caught it, fine, when he has not, he immediately loses interest and sets himself a new target.

Or he rolls himself into the heather and has a snooze. He is extremely good at adapting targets as well.

I tend to set goals and move towards them at a steady pace. And yes, I have been known to roll into my bed and have a snooze when I reach a glitz.

If you are in business, or studying, the idea of setting goals will be a familiar one.

But in other professions, or if you are a housewife, it is not as mapped out.

Do you set goals for yourself? And do you give yourself a pat on the back when you reach them?

And what is your opinion about being firm to children and adolescents? I don't advocate a return to spanking, but a little more obedience and respect would go down nicely with me.

How about you?

Mijn lusthof in juni - Tuinieren 1

Goedemorgen!
 In tegenstelling tot 99% van mijn blogs is dit stukje in mijn moerstaal. De reden is dat er veel mensen reageren op de stukjes over mijn  tuin en ik aan de statistieken kan zien dat daar nou eenmaal heel veel landgenoten bij zijn.

Hi, leuk dat je de moeite neemt om mijn blogs in het Engels te lezen! Maar nu even gewoon 'onder ons'.

Het is inmiddels juni en mijn tuin is groen, groener, groenst. Vooral de border aan de achterkant van het huis, zoals je kan zien. Dat komt omdat deze border het grootste deel van de dag in de schaduw ligt. Hier hebben we dan ook voornamelijk varens, groenblijvende struiken en wit-bloeiende hortensias staan. We hebben gisteren de heg gesnoeid - ziet er weer strak uit, vindt je niet?

Om al dat groen toch een beetje te doorbreken, hang ik iedere zomer een hangmand in een van de struiken. Dit jaar heb ik me een beetje verkeken op de groene hangplant; nog meer groen! Maar goed, de petunia piept er charmant tussendoor.

Hier een andere gemengde plantenbak. Hij staat op een saaie hoek van het huis die (vind ik) nodig wat fleur kan gebruiken. Omdat ook deze hoek permanente schaduw heeft, beplant ik hem iedere lente met mini begonias en dat werkt perfect. Ze doen gewoon hun ding, hebben nauwelijks zorg nodig en bloeien tot diep in de herfst door. Maar dit jaar heeft mijn man er stiekem gloxinia en sierklaver tussen gezet en ik moet toegeven dat dat ook wel erg leuk is.

Die begonias stonden vroeger voor de dijkhuizen waarlangs ik naar school fietste en ik vónd ze toen toch stijf en saai! Ik snap inmiddels best waarom die boerinnen ze zetten; ze hoefden er niet naar om te kijken en doen het altijd. Maar ik ben er nu al jaren volkomen aan verknocht.

Kijk, dit is het echte werk! Dit zijn de super begonias die we in de kas hebben voor-getrokken en die nu buiten op een verborgen plekje achter de kas staan te groeien totdat ze gaan bloeien. En dan krijgen ze een ereplaats ergens in het zicht. Als ik me goed kan herinneren zijn ze bloedrood en ze worden rustig 50 cm in doorsnede en 60 cm hoog. Ik vind ze super!

En ook deze bloeien door tot de eerste nachtvorst.

Het heeft hier de hele week geplensd van de regen en ik had mijn tuinhandschoenen buiten laten liggen...

Zoals jullie kunnen zien groeien de komkommer en tomaten (en als je goed kijkt blauwe druif) voorspoedig. Iedere dag doen we een slakkenrondje. Want ondanks de eco-slakkenkorrels (die ze slim negeren) vinden we per dag toch nog steeds een slak of 10. En vaak ook een kikker of salamander. Hoe die iedere keer weer een weg naar binnen vinden, is ons een raadsel.

Dit was gisterochtend, toen er nog geen zon was, dus alle waterlelies waren nog dicht. We hebben twee soorten: groen-bladige met witte bloemen en rood-bladige met gele bloemen. Ze zijn nu groot genoeg voor de vissen om onder te schuilen, dus het anti-reigernet is weer van de vijver. (Maar ik hoorde hem gisterenochtend vroeg wel weer krijsen, waarschijnlijk tegen Viggo, dus hij komt nog steeds)

Deze foto is niet van mij. Maar we hebben wel heel veel bramen, frambozen en bessen in onze tuin, alleen zien die er op dit moment (nog) volkomen oninteressant uit.

Okay. Ik ga nu weer de tuin in! Yay! Ik wens je een heerlijke zondag!